جمع جزء 0 تومان
در کلاسی که قلم و کاغذ جایی ندارد، صفحه نمایش کامپیوتر به بوم قصه‌های رنگارنگ تبدیل شده است. جایی که خرگوش‌ها در اسکرچ جونیور مسابقه می‌دهند، فلش‌مموری‌ها هدیه تولد جابه‌جا می‌کنند و هر قطعه سخت‌افزاری با تشبیه به حیوانات و اشیا جان می‌گیرد. اینجا آموزش کامپیوتر نه با تمرین و تکلیف، که با قصه‌گویی به کودکان پیش‌دبستانی یاد داده می‌شود.
زهره محمدی فوق لیسانس مهندسی فناوری اطلاعات از دانشگاه شیراز که به عنوان مربی و معلم در مجتمع آموزشی سما در شهر شیراز به کودکان از پیش دبستان تا پایان مقطع ابتدایی مباحث کامپیوتر را با تدبیرهای خاص از جمله قصه‌گویی یاد می‌دهد با بیان این نکته گفت:” در نظام آموزشی که تأکید دارد کودکان پیش‌دبستانی نباید خواندن و نوشتن بیاموزند، آموزش مفاهیم پیچیده‌ای مانند برنامه‌نویسی و سخت‌افزار کامپیوتر به رویکردی خلاقانه نیاز دارد. در این کلاس‌ها، داستان‌گویی به اصلی‌ترین ابزار تدریس تبدیل شده است. برای مثال، هنگام آموزش برنامه‌نویسی با اسکرچ جونیور، داستان حیواناتی که در مسابقه دو شرکت می‌کنند، روایت می‌شود و همزمان مراحل داستان با کدنویسی به تصویر کشیده می‌شود. این روش نه‌تنها توجه کودکان را جلب می‌کند، بلکه به آن‌ها کمک می‌کند مفاهیم انتزاعی را به‌صورت عینی و ملموس درک کنند.”
وی که سابقه تدریس بازاریابی الکترونیک در بنیاد ملی نخبگان را هم در کارنامه فعالیت‌های خود دارد در ادامه افزود:” فرآیند یادگیری تنها به کلاس محدود نمی‌شود. کودکان ترغیب می‌شوند داستان‌های دیجیتالی را در خانه برای خانواده تعریف کنند و با اجرای برنامه روی کامپیوتر، همزمان قصه را روایت و کدنویسی آن را نمایش دهند. از سوی دیگر، در هر جلسه یکی از دانش‌آموزان نقش معلم را برعهده می‌گیرد و داستان جلسه قبل را برای همکلاسی‌ها بازگو می‌کند. این روش علاوه بر تقویت اعتماد به نفس، باعث مرور و تثبیت آموخته‌ها در ذهن کودکان می‌شود.”
این مربی مجموعه آموزشی سما در شهر شیراز همچنین یادآور شد:”
اگرچه بازی، نقاشی، کاردستی و گردش علمی از ارکان اصلی آموزش پیش‌دبستانی محسوب می‌شوند، اما این فعالیت‌ها در قالب قصه‌گویی دیجیتال تلفیق شده‌اند. کودکان ساعاتی را به بازی‌های آموزشی ویندوز و نقاشی دیجیتال اختصاص می‌دهند و در فعالیت‌های خود، کاردستی و نقاشی مرتبط با داستان‌های کامپیوتری خلق می‌کنند. به این ترتیب، آموزش کامپیوتر نه به عنوان درس جداگانه، بلکه به‌عنوان بخشی از دنیای قصه‌ها و بازی‌ها به کودکان معرفی می‌شود.
در نهایت، قصه‌گویی تنها یک روش تدریس نیست، بلکه پلی است که دنیای کودکان را به فناوری پیوند می‌زند، بدون آنکه فشار آموزش مستقیم به آن‌ها تحمیل شود. این رویکرد نشان می‌دهد که حتی مفاهیم پیچیده فناوری نیز زمانی برای کودکان جذاب و قابل درک می‌شوند که در قالب داستان و تخیل ارائه شوند.”